Ik heb een paniekstoornis en dat is oké

Paniek. Ik heb er bijna iedere dag wel mee te maken. Al sinds ik klein ben heb ik het gevoel altijd met spanning te lopen. Waar het door ontstaan is, weet ik niet goed. Toen ik ouder werd begon ik ook paniekaanvallen te krijgen. Bij de psycholoog kreeg ik snel te horen: paniekstoornis. Ik ben daarna altijd bezig geweest met kennis verzamelen hierover. Nergens vond ik echt het voorbeeld dat ik graag had willen hebben, dus wil ik zelf dar voorbeeld zijn. In de hoop dat ergens een ander wel dat voorbeeld heeft dat ik gemist heb. Met zoveel kennis uit ervaring en boeken zou ik het hele internet vol kunnen typen. Maar eerst wat basisuitleg is wel fijn voor iedereen die het zelf niet heeft, daarom deze blog. Aan het einde van de blog staan ook een paar hulpnummers die je altijd kunt bellen.

Wat is een paniekstoornis?

First things first: ik ben geen dokter. Ik ben geen psycholoog. Ik ben een ervaringsdeskundige met kennis uit veel boeken en 10 jaar aan ervaring. Het kan zijn dat mijn definitie van een paniekstoornis niet helemaal klopt. Als je denkt dat je een paniekstoornis hebt, ga dan naar je huisarts. Die helpt jou de juiste hulp te vinden. Als jij beter weet wat de definitie is: laat het me vooral weten. Dan kan ik het goed vermelden.

Okee, dat is uit de weg. Als je ‘paniekstoornis definitie’ Googled, is dit het antwoord: ‘Wanneer u vaak (ook zonder aanleiding) in paniek raakt en u tussendoor steeds bang bent om opnieuw een paniekaanval te krijgen, dan heeft u een paniekstoornis. De angst voor een paniekaanval kan uw leven gaan beheersen‘ (www.thuisarts.nl). Sommige mensen hebben naast een paniekstoornis ook nog pleinvrees. Dan ben je enorm bang voor situaties waarin je een paniekaanval kunt krijgen. Soms ben je dan zo bang, dat je zelfs je huis niet meer uit wil.

Wat je merkt van een paniekstoornis

Paniek en angst. Dat mag duidelijk zijn. Je hebt waarschijnlijk ook paniekaanvallen. Je raakt soms zonder aanleiding helemaal in paniek, maar dat kan ook door een duidelijke aanleiding komen. Dat heet een trigger. Een trigger is iets wat de paniekreactie uitlokt of veroorzaakt. Voor mij zijn dat bijvoorbeeld nieuwe situaties waar ik niet op voorbereid ben of nieuwe mensen.
Wat je dan meestal ervaart bij een paniekaanval zijn deze symptomen:

• hartkloppingen
• koude rillingen of het juist enorm warm krijgen
• koude, klamme handen en voeten
• misselijkheid
• het gevoel de controle te verliezen
• droge mond
• acute diarree (nasty, I know)

Mijn geschiedenis met een paniekstoornis

Mini-Lorin

Ik heb al zo lang als ik me kan herinneren meer spanning dan anderen. Mijn vroegste herinnering hiervan komt van de peuterspeelzaal. Ik herinner me spanning als ik met andere kinderen moest spelen. Verder weet ik niet heel veel behalve nog de opluchting als ik mijn oma zag en naar huis mocht. Op de basisschool heb ik eventjes op de BSO gezeten maar dat was geen succes. Ik kon niet wennen en mijn oma zag me altijd er naartoe sjokken. Dat vond ze zo sneu dat ze mijn moeder haast bevolen heeft mij er vanaf te halen. Oma, danku. Mijn opluchting was groot. In groep zeven herinner ik mijn eerste echte paniekaanval. Alleen toen wist ik nog niet wat dat was. Ik ben toen een week thuis geweest omdat ik er zo ziek van was.

Tiener Lorin

Het heeft een tijd geduurd voor ik door had dat zoveel spanning en angst ervaren niet normaal was. Ik heb op de middelbare school gepraat met mijn huisarts en heb even gelopen bij de praktijkondersteuner. Toen ik naar de universiteit ging was ik inmiddels ook heel depressief. Dat kwam niet alleen door de paniekaanvallen, maar dat is een ander verhaal. Het had echt een diepe impact op mijn functioneren. Lage punten, niets willen doen, altijd maar alleen willen zijn in mijn kamer, paniekaanvallen, eenzaamheid… Toen ben ik naar de psycholoog gestapt. Dat hielp en nu gaat het heel goed met me, laat ik dat even benadrukken. Ik ben oké.

Huidige Lorin

Op het moment ben ik oprecht een gelukkig persoon. Dat betekent niet dat ik ‘genezen’ ben. Ik heb nog steeds periodes van depressiviteit en ik heb nog steeds paniekaanvallen. Wat het verschil maakt is de manier waarop ik ermee omga. Ik weet dat paniekaanvallen over gaan. Ik heb geleerd wat ik wel en niet moet doen, wat helpt en wat niet. Ik ken mijn triggers en mijn grenzen. Die kan ik zelfs super goed aangeven. Als er een grens is bereikt heb ik ook echt schijt aan anderen. Grens = grens. Verder zie ik iedere paniekaanval als een moment om te leren. Ik denk dan na over vragen als: waarom ervaar ik dit? Wat ervaar ik precies? Waar ben ik bang voor en wat spookt er door mijn hoofd?

Waar vind je hulp?

De eerste stap is meestal met iemand in je omgeving praten. Voor mij was dit mijn moeder. Als je dit niet fijn vindt, hoeft dit ook niet. Vaak is het wel verstandig om iemand te laten weten dat het niet goed met je gaat.

Daarna kun je naar de huisarts gaan. Je zult eerst de assistente moeten bellen voor een afspraak. Toen ik dat deed vertelde ik hun heel simpel: ‘het gaat niet goed met me en ik wil er met een psycholoog over praten.’ Daarna maak je een afspraak met de huisarts. Die zal je een aantal gerichte vragen stellen om je te verwijzen naar de juiste psycholoog. Je hoeft hier vaak nog niet je hele verhaal te doen.

Een afspraak maken bij de psycholoog doe je zodra je een verwijzing hebt. Ga in je omgeving zoeken naar een praktijk die jou aanspreekt. Het is tegenwoordig wel zo dat wachttijden lang zijn. Als de wachttijden te lang voor je zijn, kun je dit ook aangeven bij je huisarts. Er is vaak een praktijkondersteuner die je in de tussentijd al zou kunnen helpen.

Ik hoop dat je het interessant vond om te lezen. Wie weet haal je er zelfs wat hoop en herkenning uit als je ook zit met een paniekstoornis. Je kunt me ook volgen op Instagram voor meer tips: @projectlorin. Als je mijn blog tof vond schrijf je dan ook in voor de nieuwsbrief. Dankjewel voor het lezen en veel liefs!

Telefoonnummers voor hulp

De Luisterlijn: 088 076 7000
Anoniem, 24/7 bereikbaar. Je kunt er altijd je verhaal doen. Ook via de chat.
Daar aankloppen is niet raar. Ze zijn er om te luisteren.

Zelfmoordpreventie: Bel 0800-0113 of chat via 113.nl.
Denk je aan zelfmoord? Bel ze gerust. Ze zijn er echt voor je. Ze zijn er niet voor niets, echt. Je mag ze bellen.
(En uh: ik ben blij dat je er bent en mijn blog leest/las. Je mag er zijn <3)