We’re baaaaaaaaack! Er was een tijd radiostilte. Hoe dat kwam? Nou: nieuwe baan. Lang verhaal kort had ik er gewoon even geen zin in. Ik was (ben) aan het inwerken en dan ga ik mijn energie liever daar besteden, dan aan mijn blog. Hoe leuk ik dit ook vind. Maar we’re back! Dus ik ga jullie even bijpraten. 

Hoe is het met je?

Fijn dat je het vraagt! Eigenlijk gaat het heel goed. Naturlijk is het inwerken veel en intens, maar ik vind het leuk. En iets leuk vinden geeft je energie in plaats van energie zuigen. Als ik thuis kom merk ik dat ik energie en zin heb om te koken. Er is gewoon ruimte om nog wat te doen in de avond, in plaats van alleen maar op de bank wachten tot je naar bed mag. Het leven voelt gewoon een stukje lichter voor me en dat is raar, want dat heb ik nog nooit gehad. Ik ben dan ook ergens doodsbang dat deze situatie ergens weer aan diggelen wordt geslagen of dat ik door de mand val (hallo, imposter syndrome!), maar zo kunnen we niet leven. Dus ik geniet er gewoon van. De rest zijn zorgen voor morgen. 

Medicijnen voor ADHD

Die slikte ik eerst. Blij werd ik er niet van. Gejaagd gevoel en die crash als ze uitwerkten vond ik toch wel pittig om mee te dealen. Oké kijk, ze hielpen me zeker. Door het starten met medicijnen zijn mijn paniekaanvallen gestopt en ze zorgen ervoor dat ik heel wat gedaan krijg. Alleen ben ik ermee gestopt. Tijdens de eerste dagen besloot ik ze niet te slikken, omdat ik weet dat ik er opgejaagd van kan worden. Ik koos ervoor om dan maar meer energie kwijt te zijn aan maskeren en andere coping methodes, boven dat gejaagde gevoel. Tja, ik heb ze gewoon nooit meer opgepakt. Ze zijn niet nodig. Dat wil niet zeggen dat ik geen last meer heb van mijn ADHD-symptomen, maar wel dat ze handelbaar zijn. De paniek is niet terug, er is nog steeds meer rust in mijn hoofd. Het werk dat ik nu doe, past gewoon bij me: duidelijke taken. Duidelijke structuur, die ik deels zelf kan aanbrengen. Ik zit er gewoon op mijn plek en heb nooit meer de behoefte gehad om mijn medicijnen weer erbij te pakken. Veel maskeren doe ik eigenlijk ook niet. Ik ben lekker bijna helemaal mezelf en het werkt prima. Hoe dat in de toekomst gaat? Again: zorgen voor morgen. 

Zorgen voor morgen

Als je tot hier bent gekomen met lezen, dan heb je de zin ‘zorgen voor morgen’ nu al twee keer gezien. Die zin schrijf ik niet zomaar. Ik merk dat het een beetje mijn mantra is geworden: focus maar gewoon op vandaag, misschien morgen of de rest van de week, maar verder zien we het wel. Ik hoeft niet alles onder controle te hebben, want ik weet dat ik het ook wel op kan lossen als er iets mis zou gaan. Deze overtuiging komt niet zo even uit de lucht vallen, daar heb ik hard op zitten oefenen. Maar dat verhaal is voor een andere keer. 

Life update dus

Hm ja. Dat dus zo’n beetje. Ik ben enorm blij met de carrièreswitch die ik heb gemaakt, ookal slurpt het even 90% van mijn energie op. Het werk brengt me energie en plezier, waardoor ik gewoon beter in mijn vel zit. Verder werk ik heel hard aan het niet willen controleren van alles en het soms ook gewoon goed genoeg vinden wat er is. Het hoeft niet altijd het hoogst haalbare te zijn! Soms is het gewoon ook goed. Nou, genoeg gekletst. Ik ga verder met nadenken over de volgende blog. Mocht je een idee, vraag of samenwerking hebben: laat het gerust weten! Ik heb in ieder geval het voornemen om weer elke week een blog te plaatsen én content op zowel Instagram en TikTok (jawel…TikTok). Zie ik je daar?

Liefs!