Wat een maand! De zon brak door, lange tijd geen regen, mijn opleiding die ten einde loopt en intakegesprekken voor schematherapie. Ik vond mei maar een stressvolle, lange maand als ik heel eerlijk ben. 

Intakes voor schematherapie

Ik begin mijn maandreview maar meteen even met het meest impactvolle onderdeel: de intakegesprekken die ik moest doen voor schematherapie. Die hebben namelijk echt enorm veel los gemaakt in mijn hoofd. Er staat al een blog online van het eerste intakegesprek – lees die hier! – die van het tweede deel moet ik nog schrijven. Het moet gewoon alleen nog heel erg zakken. Zoals ik in de eerste blog beschreef is het alsof ik nu gedwongen word om al die dingen die in lekker in de schaduw had geparkeerd, ineens aan moet kijken. Een beetje alsof die ene voorraadkast die je al weken niet hebt opgeruimd je ineens roept: ‘Lorin! Ruim mij op!’, maar je weet dat je er niet alleen maar blikken soep en rijst tegen gaat komen. Wie weet zit er ook wel een hele enge boeman…enfin. Zo voelt het dus: enorm eng en spannend. Heb ik tegenzin? Ja. Ga ik het toch doen? Ook ja, want het gaat me alleen maar helpen. 

Stress!

Op een of andere manier is er gedurende mei steeds meer stress in mijn systeem komen te zitten. Eigenlijk vind ik dat ook weer niet zo gek, nu ik erover nadenk. Op het moment balanceer ik namelijk mijn werk, een opleiding, therapie, een koophuis zoeken en dan natuurlijk het welbekende riedeltje: ‘huishouden, sporten, relatie, vrienden én self care’. Oh, en dan was ik hobby’s nog vergeten. Dan is het niet gek dat het begon met buikpijn en piekeren, en nu verandert is naar véél slapen, vaak slecht slapen en hartkloppingen. Mijn lichaam geeft een duidelijk signaal dat ik moet gaan afschalen, omdat het anders voor mij wel op de rem trapt. En hard. En wat wil ik graag voorkomen? Dat mijn lichaam zelf op de noodrem trapt. Daar heeft namelijk niemand wat aan. Ik niet, mijn partner en familie niet, mijn vriendinnen niet en mijn werk niet. Ik kan enorm veel vertellen over hoe ik afschaal met dingen, maar dan zijn we een heel boekwerk verder. Food for another blog, dus!

Plannen voor juni

Komende maand ga ik dus sowieso letten op signalen van stress. Gaat het niet? Dan niet. Dan cancel ik maar plannen of doe ik langzamer aan. Soms moet je gewoon met een deken op de bank, omdat je brein gefrituurd en well-done is. Nog een doel van mij is om mijn blog gaande te houden met twee blogs per maand en 2 reels op Instagram. Als je me namelijk volgt op Instagram, dan weet je dat ik een tijdje terug twijfelde of ik nog wel door wilde met bloggen. Of ik niet gewoon moest stoppen. Ik heb mezelf nu tot het eind van het jaar gegeven om te kijken of het me lukt om de kosten terug te gaan verdienen. Ken jij dus een bedrijf dat baat heeft bij een gastblogger of heb je gewoon een tip hoe ik dat voor elkaar kan krijgen? Laat het me vooral weten! Stuur me een DM op Instagram, laat een comment achter onder de blog of mail mij op projectlorin@outlook.com. Tja, #durfttevragen, toch?

Dat was’m weer

Tot de volgende keer!

Maak er wat van deze maand. We gaan in ieder geval gewoon ons best doen, want meer kunnen we niet doen. En dat ‘je best doen’, ziet er elke dag anders uit. De ene dag heb je namelijk maar 20% batterij en de dag erna 80%. Je doet je best, zelfs al is dat elke dag anders! <3