And just like that… kreeg ik het idee om een wekelijkse column te schrijven tijdens het kijken van Sex and the City. Om even met een populaire term te gooien: ik ben zo ‘delulu’* dat ik wel denk de volgende Carrie Bradshaw te kunnen zijn. Waarom ook niet? 

Alle begin is moeilijk. Dat herkent iedereen denk ik wel. Alleen ik heb geen excuus om niet gewoon te beginnen, want een website heb ik al. Er zijn zelfs al lezers van mijn ‘nieuwsbrief’ (whatever ik daarmee moet weet ik nu nog niet zo zeker, daar heb ik ook zo mijn ideeën over). Dus tijdens het wegkijken van die 20 minuten durende afleveringen vroeg ik mezelf af: waarom zit ik hier een beetje TV te kijken, met al die inspiratie en doe ik er niks mee? Juist. Dat is nou klassiek je tijd verdoen, vind ik.

Ik moest gewoon niet moeilijk doen en mijn laptop – die overigens gewoon naast me lag op de bank – aanzetten en beginnen met typen. Inspiratie voor onderwerpen kwam later wel. Perfect hoeft het ook niet meteen te zijn. Wat ik moest doen, was gewoon beginnen. 

De laatste tijd ben ik mezelf een beetje kwijt. Ik heb het gevoel dat ik nergens meer écht plezier uit kan halen. Er zijn altijd wel dingen die moeten. De was moet, want ik wil wel graag schone kleding aan. De badkamer moet gepoetst, want ik wil wel een schone plek om me te wassen. De boodschappen moeten gedaan worden, want ik wil graag een bord lekker eten op schoot ’s avonds. Alles moet, moet, moet. Never ending story, argh! Enfin, je snapt me. 

En deze gedachten zitten al best een tijd rond te dobberen in mijn grijze massa: waarom maakt niets me meer blij? Ik doe toch mijn hobby’s? Alles loopt? Ik heb een fijne woonplek, relatie, mijn familie is gezond, ik ben gezond. What the F*ck doe ik nou verkeerd? En toen kwam de realisatie: ik heb geen uitlaatklep. En wat is het grote verschil met vroeger? Juist, jij gaat door voor de koelkast en scoort 100 punten: vroeger had ik die wel. Om het verhaal even in te korten en niet eindeloos verder te zwetsen – we weten allemaal namelijk dat ik met mijn praatgrage snoet dat best wel kan – dat ‘uitlaatklep’-element is de hele reden waarom ik ooit in een ver verleden mijn blog begon. Elke keer als ik niks begreep van het leven en het gepieker niet wilde stoppen, dan pleurde ik dat het wereldwijde web op. Dat luchtte op. Ik vond het nog fijner dat er dan reacties kwamen van anderen die zich in mijn geleuter herkenden. Dan voelde ik me minder alleen. Niet zo’n dramaqueen. Ik kon mezelf beter omarmen erdoor en het pluspunt was dus dat ik me er goed bij voelde dat een ander zich dan uno-reverse-stijl ook minder alleen voelde. 

Dus ik wil terug naar mijn ‘roots’. Terug naar uitlaaklep. Terug naar creativiteit, hyperfocus door inspiratie en zingeving. Minder produceren omdat ik het algoritme of de SEO** blij wil maken. Misschien vind je daardoor deze column of blog, hoe je het wil noemen, daarom wel rommelig of minder wat je van mij gewent bent. Dat kan en dat is oké. Schrijf – ha ha see what I did here – me niet meteen af. Ik wil mezelf weer terugvinden en dat is sowieso een rommelig proces. In dat proces ga ik vast en zeker flaters staan. Alles wat ik van je vraag is: blijf nog even. Het wordt wel weer leuk, zoals mijn moeder dan altijd zegt.

En just so you know… ik doe ook maar wat, hè.

*delulu: delusional, oftewel: gek in je hoofd. Niet realistisch.

** SEO: Search Engine Optimalisation. Iets waar je als content marketeer, blogger, social media expert et cetera wat van moet weten om ervoor te zorgen dat je content hoog scoort in bijvoorbeeld Google. 

2 reacties

  1. Hey Medel,
    Wat en gezellige herkenbare blog.
    En ik wist het wel; jij vindt jezelf wel!
    Ik ben erg benieuwd, ik bliif nog wel even
    Bye the way… dat tv kijken.. is nog niet zo nutteloos want je ging wel aan de slag..
    Liefs M

  2. Ha Lorin,

    Misschien heel erg maar ik vind het heerlijk om hersenspinsels te lezen. Ik zal ongetwijfeld niet tot jouw doelgroep horen, man en een heel stuk ouder, maar heb in de loop van de jaren geleerd om vooral te focussen op wat mijn naasten, vrouw, kinderen en ik belangrijk vinden! Geeft mij veel rust. Blijf schrijven, vallen opstaan, fouten maken etc etc het hoort er allemaal bij! Groet, Peter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *