Ik wil niet veel zeggen, maar zelfs ik met mijn master in communicatiewetenschap val nog ten prooi aan de kapitalistische media. Waarom ik dat zeg? Omdat ik de invloed ervan merk. Ik betrapte mezelf erop ineens niet meer oké te zijn met de kuiltjes in mijn benen terwijl ik er nooit echt op heb gelet. De boosdoener? Een nieuwe reclame op tv. En over dat hele mechanisme wil ik het even hebben.

Aandachtsmachine

Oké, even wat achtergrondinformatie. De media zijn – ja, ‘media’ is meervoud – een aandachtstrek-onzekermaak-machine. Alles draait om maar één ding: jouw aandacht trekken om je vervolgens iets te verkopen. Soms gaat dat op een hele slinkse manier. Bij vrouwen wordt er vaak ingespeeld op onzekerheid over van alles. Rimpeltjes, grijze haren, kuiltjes (cellulitis) in de benen, ga zo maar door. De media gebruiken het om hun volgende wondermiddeltje te verkopen. Denk maar niet dat de huidige media zo heel erg anders zijn dan die middeleeuwse kwakzalvers waar we in de geschiedenisboeken over leren. Zo zijn er echt talloze technieken om aandacht te trekken. En dat is nodig, want aandacht is de nieuwe valuta. Datgene wat het meeste aandacht krijgt, maakt namelijk winst. Als er één ding is waar onze vriend kapitalisme op uit is, dan is het winst ten koste van alles. 

Het effect van de media op je mentale gezondheid

Die is vaak niet zo best. Ik zeg bewust ‘vaak’, want er zijn ook media gericht op het verbeteren van je mentale gezondheid. Er zijn ook genoeg kanalen die fijn nieuws over vooruitgang verspreiden, of blogs die populaire producten testen en hun ongezouten mening geven. Maar helaas. Er is nog genoeg media die niet jouw gezondheid en welzijn in hun achterhoofd hebben. Ik merk dit echt wel. In de media zie je allemaal mooie plaatjes (klassieke zin, maar toch). Mensen die rondreizen alsof geld geen rol speelt, perfect opgeruimde huizen, blije relaties en sterrencarrières. Als dit de norm is die we promoten, hoe moet ik me dan nog goed voelen over mijn eigen leven?

Laten we normaal doen

Ik merk dat ik behoefte heb aan normaal doen. We hebben het niet allemaal op een rijtje. We hebben vlekken in onze kleding die we gemist hebben bij het aankleden. We kunnen niet allemaal 6x per jaar op vakantie (hoezo zou je dat eigenlijk überhaupt doen. Iets met milieuschade. Speel je rol #sorrynotsorry). We hebben geen egale huid. Een lady moustache. Een vergeten-te-scheren strip haar op onze onderbenen. We hebben grijs haar. Cellulitis en wiebelbenen. Ongelakte nagels. We hebben zelfs gebroken nagels, omdat we het huishouden zelf doen en geen poetsvrouw hebben. We hebben niet allemaal de laatste fast fashion mode. En soms… soms stinken we zelfs. Ja. I said it. 

Er bestaan ergere dingen

Afgelopen periode werd het weer steeds erger in mijn hoofd. Alles moest perfect. Alles onder controle. Ik wilde koste wat het kost, niet falen. Maar falen? Er valt niks te falen. Besef even hoe goed we het hebben:

• Dak boven ons hoofd
• Eten in de koelkast
• Kleding die schoon is
• Mogelijkheid om te werken
• De mogelijkheid om naar buiten te gaan, zonder angst voor bombardement 

So what?

Liefs!

Oh, en wil je me wat vragen hierover? Je mag altijd een comment achterlaten onder de blog of me een DM sturen op Instagram (@projectlorin)