Voor jezelf kiezen. Doen we dat eigenlijk wel? Of nog beter: weten we wel hoe? Voor mij is dit hét thema dat steeds terugkomt tijdens mijn groepstherapiesessies. Aan het eind van elke bijeenkomst stellen we een doel op voor de week erna. Mijn doelen zijn steeds gecentreerd rondom het kiezen voor mezelf. Yo, wat is dat moeilijk!

Uit een leeg glas kun je niet schenken

Klopt. Klinkt logisch. Wat ik me afvraag is waarom we dit toch steeds doen en waarom we direct alles weer weggeven zodra er iets in ons glas zit. Hoe vaak doen we ’toch niet even dit’ zodat die ander comfortabel is, terwijl je liever even gaat zitten? En daarna zijn we zo moe, dat we niet meer aan onszelf toe komen. Hmmja. Raar. Dit besef ik heel erg de laatste tijd. Tijdens mijn groepstherapie komt bij mij steeds meer de behoefte omhoog om minder te ‘moeten’. Ik wil meer voor mezelf kiezen, want ik weet dat ik meer kan als ik blij en energiek ben dan wanneer ik chagrijnig en leeg ben. Mijn batterij laadt op wanneer ik genoeg pauze mag nemen, denk aan een kopje koffie of een paar bladzijden lezen. Ik word ook blij van even haken. Niet alleen dat helpt, ook gewoonweg minder ‘moeten’. Niet het héle huis hoeft altijd in één keer. Soms is het ook prima om alleen de badkamer te poetsen. Dan ben ik óók goed bezig.

Moeilijk

Het zo opschrijven klinkt zo makkelijk, maar het is moeilijker dan het lijkt. Er komt heel veel schuldgevoel en negatieve zelfspraak bij kijken. Ik vind het heel moeilijk om maar een paar dingen te doen, in plaats van alles. Ik krijg echt het gevoel dat ik dan lui ben, niet genoeg doe en mijn partner alles laat doen. Zelfs al zegt hij van niet en dat ik genoeg doe. Daar probeer ik ook naar te luisteren en het binnen te laten komen. In het begin was dat echt moeilijk en schreeuwde de stem in mijn hoofd er lekker doorheen: ‘straks verlaat hij je want je doet niks!’, ‘doe ook eens wat, luie!’. Onzin, dat weet ik ook wel. Het is er alleen wel. 

Alles loopt in de soep!

Oefening baart kunst

Gelukkig merk ik ook dat het steeds makkelijker gaat. Steeds vaker kies ik ervoor om eerst even te lezen zodat ik kan opladen, en dan pas een klusje te doen. En is die to do lijst met moetjes niet af? So what. Morgen weer een dag. Ik merk dat ik een stuk beter in mijn vel begin te zitten en weer zin krijg om dingen te doen! Dat iets werkt en je ook merkt dat het werkt, is de beste motivatie die je kan hebben. Ook helpt het om dit te delen. Elke keer deel ik mijn doel met mijn partner, zodat hij me ook kan herinneren eraan: Heb je al een uur geschilderd? Heb je een dag niks gepland? Je hoeft niet alles te doen, liefje (gevolgd door een knuffel). Het helpt om te delen. 

Moraal van het verhaal

Zorg voor jezelf. Je bent niet lui. Je bent genoeg. Je doet genoeg. Overcompenseren is vermoeiend! Gun jezelf ruimte om adem te halen. Er is niks leuks aan elke dag alleen maar dingen te ‘moeten’. Niemand die daar energie uit haalt. Uiteindelijk kiest je lichaam voor jou en trapt op de rem. Eigenlijk ben je dan al te ver. HEt leven is daar veel te kort voor… Schilder. Haak. Wandel. Sport. Game. Ga iets drinken met vrienden. Die badkamer wacht wel!

Liefs! 

Oh, en wil je me wat vragen hierover? Je mag altijd een comment achterlaten onder de blog of me een DM sturen op Instagram (@projectlorin)