
Bijna. Bijna had ik afgelopen week een paniekaanval. Op mijn werk nog wel. Het kwam ineens opzetten en ik weet heel goed waar het door kwam: ik werd achter elkaar door bestookt met meer en meer taken en dingen die móésten gebeuren. Mijn brein kreeg het niet meer op een rij en de druk werd te hoog. Pats, daar kwam het. Paniek.
…en toen?
Toen begon ik dus sneller adem te halen, mijn hoofd draaide overuren en ik kreeg het warm. Het stress-zweet brak me uit en het ging gewoon op slot in mijn hoofd. Daar probeerde ik nog doorheen te duwen met: ‘Nee, Lorin, ook de minder duidelijke en leuke taken kunnen we gewoon’, alleen was dit niet een gevalletje brein-heeft-duidelijkheid-en-dopamine-nodig geval. Het was gewoon een er-is-zoveel-te-doen-dat-iedereen-daarvan-in-paniek-zou-raken geval. Niet alles waar iemand met ADHD tegenaan loopt, heeft ook te maken met ADHD. Soms zijn er ook dingen die bij iedereen mis zouden gaan, ongeacht diagnose of hokje.
Paniekaanvallen
ADHD en paniekstoornis
Overprikkeling
Overprikkeld zijn is voor veel mensen een woord geworden waarbij men met de ogen rolt. Ze zien het als zo’n modegril, net als de ADHD-diagnose. Tja, ieder het zijne. Ik weet in ieder geval dat ik een gevoelig mens ben en mijn brein dus sneller ‘vol’ zit van de wereld. Daar is onderzoek naar gedaan, kijk maar hier. Enfin… Inmiddels ben ik erachter dat vermoeidheid en een volle prikkelemmer mijn aller-allergrootste trigger zijn voor paniek. Wat er dan gebeurt is dat mijn hoofd steeds voller wordt met gedachten. Hoe voller en vermoeider, hoe harder mijn onzekerheid en donkere gedachten erin hakken. Ik heb dan geen energie om die te herkennen en om te denken. Vervolgens veranderen ze stilletjes in angstgedachten, zoals: ‘wat als mijn vriend ineens ontdekt dat ik maar een naar mens ben en me dan verlaat en ik voor altijd alleen blijf?’, ‘wat als ik ineens ontslagen word en dan werkloos ben, geen geld meer heb en we dakloos worden?’, of zelfs: ‘wat als ik ongeneeslijk ziek ben en we daar pas achter komen als ik al dood ben en het gewoon voorkomen had kunnen worden?’. Het gaat over van alles. Allemaal dingen die vaak helemaal niet realistisch zijn. Rationeel gezien weet ik dat echt hoor. Maar op het moment dat dit zich in razendsnel tempo opvolgt heb ik dit pas door op het moment dat de adrenaline al door mijn lichaam pompt en ik trillend en non-verbaal* voor me uit zit te staren tot het zakt. Eenmaal weg, kan ik uitleggen wat er aan de hand is.
Terug naar deze week
Lorin, hoe dan?
Ik snap dat dit onmogelijk klinkt als je middenin veel paniekaanvallen en angst zit. Een jaar geleden dacht ik oprecht dat ik maar gewoon elke dag zou moeten dealen met paniek. Dat ik niet kon leren om ze aan te kunnen zodra het op kwam zetten. Het kan wel. Zelf heb ik heel veel aan voorbeelden en handvatten. Niet alles werkt voor iedereen hetzelfde, maar je moet ergens beginnen. Hier is dus uitgeschreven wat ik nu doe op een paniekmoment. Je mag de afbeelding downloaden als je wil:
Nou. Dit was ‘m wel weer voor deze week, denk ik. Ik hoop dat je er iets aan had, of het in ieder geval het lezen waard vond. Heb je vragen? Stel ze vooral in de comments op via een DM op Instagram (@projectlorin). Wie weet geef ik er volgende week wel antwoord op!
Liefs!
*non-verbaal: je wil best zeggen wat er aan de hand is, maar dit lukt gewoon niet. Er gebeurt niks. Bij mij voelt dit ook echt lastig. In mijn hoofd schreeuw ik het uit, maar mijn stembanden en lippen doen niet mee.
Project
Lorin

