Hierdoor dacht ik aan ADHD

‘Hoe wist jij dat je ADHD had?’ Deze vraag komt heel vaak binnen, dus ik heb besloten er een blog aan te wijden. Het is zeker vier jaar geleden dat ik voor het eerst echt dacht aan ADHD. Sinds toen is er zoveel gebeurd – kuch een of andere pandemie kuch – dat het soms moeilijk is om terug te gaan naar het begin. Ik weet het soms gewoon niet meer. Maar niet getreurd, in deze blog heb ik mijn uiterste best gedaan om het zo goed mogelijk uit te leggen!

‘Heb jij niet gewoon ADHD?’

Dat zei mijn vriend toen we ongeveer twee maanden samen waren. Hij had de interesse ontwikkeld over neurodiversiteit. Tijdens het kijken van een college over autistische vrouwen viel het hem op dat ik daar best wel op leek. Ook niet helemaal, want ik was toch wel erg druk soms, emotioneel en chaotisch. We zijn daarna verder gaan zoeken en kwamen al snel ook uit bij ADHD. Dat schepte verwarring, want ADHD en ASS lijken erg op elkaar. Er is veel overlap in symptomen, helemaal als je vrouw bent, en dat geeft soms best wat verwarring.

Wat ging daaraan vooraf?

Dat ik erg gevoelig was, wist ik al wel. Ik had al vaker gehoord van HSP (hypersensitiviteit) en voelde me daar wel in thuis, maar ook weer niet. Er ontbrak nog wat. Wat dat dan was, geen idee. Het voelde een beetje alsof je je arm gebroken hebt en de arts er wel een flink verband omheen doet, maar je eigenlijk een gipsje moet hebben. Het verband helpt en verzacht, maar het doet nog steeds verrektes pijn, auw! Nou, ik ben me toen gaan inlezen over ADHD. Hoe meer ik las en opzocht: hoe meer herkenning ik vond. Tot dat punt had ik nog nooit aan zoiets gedacht, want dan hadden ze dat toch wel als kind al gezien? Niet dus.

Het ding met neurodiverse vrouwen is dat ze vaker een late diagnose krijgen. Het instrument dat gebruikt wordt om te diagnostiseren – de DSM-5 – is vooral gebaseerd op mannen/jongens. Niet op meisjes. En wat is het aller-, allergrootste verschil tussen die twee? Hormonen! Door je hormonen komt iets als ADHD anders tot uiting bij vrouwen en dan wordt het pas laat ontdekt zodra je tegen dingen aanloopt. In mijn geval constante paniekaanvallen die ondanks therapie, niet weggingen.

‘Paniek? Vertel’

Mijn hele leven deal ik al met piekeren en paniekaanvallen. Ik heb een vol hoofd dat de neiging heeft tot doemdenken, lekkere combi. Naarmate ik ouder werd, kreeg ik natuurlijk steeds meer verantwoordelijkheid. De wereld werd steeds groter en dat werd me langzaam steeds meer te veel. Paniekaanvallen werden dagelijkse kost en ik was 24/7 oververmoeid. Ik heb zeker vijf psychologen gehad en zelfs EMDR. Dat hielp altijd voor heel even, maar naar een paar weken was alles altijd weer terug. Tegenwoordig weet ik dat ik paniekaanvallen krijg doordat ik overprikkeld ben en gebeurt het 90% minder, omdat ik mezelf beter heb leren kennen.

Waaraan merk je ADHD?

Je hebt de klassieke dingen: veel praten, onrustig, snel verveeld, geen concentratie en uitstelgedrag. Ik merk ook het intens drukke hoofd bijvoorbeeld, soms weken niet goed kunnen slapen, snel overprikkeld zijn, moeite hebben met verandering of intense emoties. Niet al deze symtomen staan in de DSM-5, maar ze horen er wel degelijk bij. Natuurlijk ‘heeft iedereen dit wel eens’, dat begrijp ik. Dat is ook logisch: het is een spectrum. Niet een wel/niet. Iemand zonder ADHD-label kan net zo chaotisch of slecht in tijdmanagement zijn als iemand met een ADHD-label. Vaak krijg je pas het label als de symptomen zo erg zijn, dat ze je leven en je geluksgevoel beïnvloeden. Bij mij was dat de reden waarom ik voor een diagnose wilde gaan. Niks werkte en alle paniekaanvallen maakten mijn leven niet beter. Wat ik ook deed (Wim Hof, meditatie, wandelen, you name it) niks werkte. En achteraf denk ik: had ik het maar eerder gedaan.

Dat is ‘mijn ADHD’ in een notendop

Ik hoop dat ik je genoeg context heb gegeven en dat je beter begrijpt hoe de vork voor mij in de steel zit. Iedereen is anders en iedereen is goed zoals die is. Daar geloof ik echt in. Een label definieert niet wie jij bent en niet wie ik ben. Een label kan je echter wel heel goed helpen het juiste gereedschap te vinden voor de problemen waar je tegenaan loopt. Ik ben heel blij met mijn label, omdat het me geholpen heeft om eindelijk vol overtuiging te kunnen zeggen:

Ik ben een gelukkig mens.

Liefs!

Wil je me wat vragen hierover? Je mag altijd een comment achterlaten onder de blog of me een DM sturen op Instagram (@projectlorin)

Project
Lorin

Gerelateerd